segunda-feira, 10 de setembro de 2007

Depoimentos de uma pequena grande Castellera


23 comentários:

Unknown disse...

Unes fotos molt xules i un text molt divulgtiu de la tasca feta!

Pit i amunt!

Silvia /('.')\ disse...

quem é essa menina linda "laís" que desafia a altura e é erguida por esta pirâmide humana?
o que consigo entender é que é uma tradição parece que se reproduz um castelo, estou certa?
que bom que vc dividi com a gente essa cultura...
as formiguinhas vermelhas que picam os pés dela, depois de ter concluído o previsto, Meu Deus, que Delícia a forma que ela expressa a sensação...
bjs

Ata disse...

Como pai estou explodindo de orgulho. Tenho que agradecer a Tarragona por dar-me a oportunidade de reconhecer este prematuro poço de corajem que tenho em minha própria casa.

Sou pai, suspeitíssimo já sei, mas sinceramente, não conheci em toda minha vida nenhum melhor exemplo de superação e luta por um objetivo do que é esta minha "anxaneta" made in Brazil.

Um grande beijo filhota!
Ata. (papai coruja)

Unknown disse...

Que linda ...

Lais ficou muito lindo o que você escreveu, gostei e quando crescer quero escrever igual a você!!!

E na foto com lenço está muito, muito e... MUITO bonita.

Parabéns pela coragem e dedicaçao que você tem pelos "castelos"... Parabéns!

Helayne

Unknown disse...

lais a ami leu o scu tsto i agi gota umito parbs uo baguo lara i artur

"vou traduzir: lais a mamae leu o seu texto e a gente gostou muito parabéns um beijo lara e artur"

Rubén disse...

Pô... quando eu tinha a idade que essa criancinha tem agora, eu nao escrevia tao bem assim.

Que gracinha de pessoa!

Um abraço fortíssimo, Andréia!

Waipu Joan disse...

un post encantador!
salutacions dels waipueduca

Rubén disse...

Oi, linda... tudo bem com você? É bom, mesmo, se nao eu fico zangado com Deus.

Andréia, vou ficar sumido da net por quatro ou cinco dias (contei isso no meu post de hoje) e vou ter muita saudade de você, mas muita mesmo. Assim que voltar, eu venho dar um abraço virtual em você, oquei?

Beijo enorme!

Silvia /('.')\ disse...

OI ANDRÉIA, VIM AQUI SÓ PRA AGRADECER, SUAS PALAVRAS DE CARINHO,É GRATIFICANTE A GENTE EXPOR NOSSO CORAÇÃO E SER ACOLHIDO, NÃO IMPORTANDO SE TÁ BEM OU NÃO. OBRIGADO.DE CORAÇÃO.

Yo disse...

Hola, Andreia!

Coincidimos en el blog de Rubén. ;)
Si no te importa, me quedo copia del banner que le has hecho. Está muy bien.

Si hay algún problema, por favor, házmelo saber. Gracias. ;)

Saludos

Yo disse...

Vale, Ok, Andreia, yo también te he enlazado. ;)

Un beso!

Unknown disse...

Andreia, vc conseguiu abrir as fotos da artista quando jovem?

Anônimo disse...

Lais você é um orgulho para mim.Sou tia medrosa , mas coruja ao mesmo tempo!!!Parabéns!!!!

Anônimo disse...

Andreia, esse blog deixa vcs mais perto ....A distância geografica fica bem menor.

Herois disse...

Molta sort en la baixada dels pilars!! Ja falta poc!!!

Que xulo tot això... i la música!!

Us convido a visitar el meu blog, que vaig estrenar ahir.

http://gransherois.blogspot.com/

Sigueu herois!

Herois disse...

Andreia,

Ja he linkat el teu blog i afegit el teu logo.

Ets molt amable!!!

Sigueu Herois!

Thaís disse...

Que trem mais lindo, Gente!!! Criança é tão bom, né? Eu adoro!!! às vezes (quase sempre) tenho vontade de voltar ao tempo em que eu era uma... e vai ver é por isso que eu até hoje, apesar dos quase 30, não me vejo como adulta! Quero ler "O Pequeno Príncipe" de novo! Beijão!

Oscar Ramírez disse...

T'he linkat al meu blog. Tinc per costum explicar mitjançant un post els nous links i el perquè de tot plegat. Ens parlem!

Silvia /('.')\ disse...

onde andará Andreia, onde vc se escondeu?

Herois disse...

Waiting for your new post...
jejeje

Una abraçada

http://gransherois.blogspot.com/

Anônimo disse...

Lais, ets una persona molt important per la canalla ;)

un peto

Andreia disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
Laís disse...

Anónimo, qui ets tu?

Dos petonets! :-D